In 1930 werd zwembad De Meent geopend op de locatie aan de Scheendijk, die iedereen nu zo vertrouwd is. Voor die tijd werd gezwommen ‘in de bermsloot’ van het Merwedekanaal, dat in 1892 was gereedgekomen. In 1929 was dat niet langer verantwoord en de Breukelse Bad- en Zweminrichting (BBZI) kreeg toestemming voor een Zwembad aan De Meent. Zonnebaden was verboden en op zondag geen muziek. Gemengd zwemmen was verboden in die tijd, maar de leden mochten op zondag voor 10.00 uur wel zwemmen. De openingstijden voor damesbaden, gemengd zwemmen en volksbaden moesten door B&W worden goedgekeurd. De feestelijke opening was op 2 augustus 1930. Als badmeesters werden toen de heer A.J. Stilting (de badjo) en mevr. P. Bosch (tante Nel) benoemd. Ze woonden en werkten alleen in de zomer in Breukelen; ‘s winters behoorden zij tot het personeel van OZEBI (overdekte zwem- en badinrichting) in Utrecht. Ook in de oorlogsjaren bleven zij in Breukelen, waar het met een groentetuintje beter was dan in de stad. H. Verhoef was de eerste toezichthouder. Hij kon niet zwemmen of zwemles geven, maar hij hield een oogje in het zeil en had een pikhaak als redmiddel. Nadat in 1934 een kind verdronken was in, stelde de badjo voor de leerlingen van de lagere scholen zwemles te geven. De badjo maakte zelf de bankjes voor het droogzwemmen en de douche was een oude emmer met gaatjes.
Het echtpaar Riet en Piet Van Santen kwam in 1978 naar Breukelen en betrok het Zomerhuisje (Hatweeo). In dezelfde periode opende het overdekte zwembad (nu ‘t Kikkerfort) en kozen velen voor het warme (chloor)water. Vanaf het allereerste jaar in De Meent heeft Riet altijd particuliere zwemlessen gegeven, voor haar altijd het leukste wat er bestond. Het seizoen begon onverbiddelijk op Koninginnedag.
Het was altijd behoorlijk wennen aan de temperatuur van het zwemwater voor de kinderen, en ook het weer kon vreselijk zijn. ‘Maar ze wenden er altijd aan’, aldus Riet, ‘want aan het eind van de week ging het allemaal weer een stuk gemakkelijker. Maar dan kwam de koude maandag weer…’. Steeds meer deed men zijn kind op zwemles in het overdekte bad en De Meent werd een zwembad voor milieubewuste zwemliefhebbers, kinderen met last van de oren en zwemmers met een kleinere beurs. Want de prijzen bleven laag, vooral ook van het snoep uit het winkeltje. Het winkeltje was de taak van Piet, die halve dagen werkte en de rest van de dag betaald moest worden door het winkeltje. Het winkeltje heeft op De Meent eigenlijk altijd bestaan: Tante Nel verkocht er zelfs koffie, melk en suiker voor de botenbezitters: ‘Het was een hele kruidenierswinkel’, aldus Riet. Ook nu is het winkeltje nog populair bij de kinderen, die met een paar (euro)centen in de hand eindeloos kunnen beslissen over twee kikkertjes of een banaantje. De charme van een dorps zwembad.
De inzet van vrijwilligers is door de jaren heen onontbeerlijk geweest. Riet van Santen denkt er met plezier aan terug: Hoe vaders druk waren met de betonmolen en hielpen bij de opbouw van de kleedhokjes. Gekocht in Vleuten, daar afgebroken om daarna in Breukelen weer op te bouwen. Alleen Willem van Wageningen kon metselen, de rest had een kantoorbaan, maar samen kregen de vrijwilligers het voor elkaar! Zo gebeurde het ook met de vorige beschoeiing. Deze keer waren Wim en Henk den Hartog de experts. Er was een chronisch geldtekort voor het zwembad en verschillende keren is vanuit de bevolking actie gevoerd. Toen De Meent 60 jaar bestond kwam er een kunstwerk op de hokjes, betaald door Coca Cola, die het als achtergrond voor de reclame wilde gebruiken. Ook de actie ‘een ton voor De Meent’, zal menigeen zich nog herinneren. ‘Leuk maar het is nooit wat geworden’,
De ledenvergadering van 14 april 1992 moest besluiten het bad op termijn te sluiten: te hoge kosten, te weinig bezoekers en aangescherpte eisen inzake veiligheid en hygiëne waren de oorzaken. Pas in de zomer van 2001 werd het zwembad voor de zwemmers gesloten. Totdat een groep enthousiaste vrijwilligers zich ging inzetten en op 25 mei 2002 zwembad de Meent feestelijk heropend wordt.
Bronvermelding:
Tijdschrift: Historische kring Breukelen jrg. 7(4), 8(3) en 9(3)
Piet en Riet van Santen
Raadstukken gemeente Breukelen